Alıntı...
“Daha 1909’da, Jöntürklerin hüküm sürdüğü İstanbul’da, kulis arkasında dört Siyonist gazetenin redaksiyonunu yaparken, kesin fikrim oluşmuştu; Türklerin hakim olduğu yerde güneş görünmez ve ot bitmezdi. Siyonizmin tek umudu, Türk İmparatorluğu’nun yıkılması idi.
Almanya’nın savaşta yenilebileceğini göremedim; demek ki bir gazeteci peygamber olamıyormuş. Ama Avusturya ve Türkiye’nin savaş sonucunda bedel ödeyeceği konusunda en ufak bir şüphem yoktu. Demir ve taş ateşe dayanabilirdi; ama tahtadan bir kulübenin eğer bir mucize gerçekleşmezse, ateşten kurtulması imkânsızdı ve bende kesin bir inanç vardı...mucize yoktu.
Türkiye’nin, en küçük bir askeri müdahalede dağılacağı konusunda en ufak bir şüphem yoktu. Bu sadece yalın bir his değildi, soğukkanlı bir hesabın sonucu oluşmuştu…Avusturya ve Türkiye’yi, gazete muhabiri olarak uzun süre yaşadığım iki ülke olarak gayet iyi tanıyordum... Avusturya’nın, birbirinden ayrılan parçalardan oluştuğunu, Türkiye’nin de bir ülke değil, hüzünlü bir yanlış anlaşılmalar komedyası olduğunu biliyordum.
Aramızdan öyle bir tür insan çıkacak ki ne kendi,ne de başkası adına bir eğilimi olacak... Demirden bir tür. Öyle kapkatı değil, ama işte demir gibi... Milli çıkarlar doğrultusunda,her çeşit şekil verilebilecek bir demir... Bir çember mi lazım? Buradayım. Bir çivi, bir vida, bir demir parça? Buradayım. Toprak mı kazılıp, açılacak? O kazma benim... Asker mi gerekli? İşte ben, hazırım! Polis, doktor, hukukçu, oyuncu, öğretmen, su taşıyıcı? Buradayım. Yüzümde ifade yok, psikolojim yok, kendime ait duygularım yok, adım yok, hiçbir şeye bağlı değilim. Sadece bir emir kipi tanıyorum... İsrail’i kur!”
-Wladimir Jabotinsky, "Sadece Bir Emir Kipi: İsrail'i Kur", Çeviren: Atilla Aşçı, İstanbul 2014
E.T- Tarih Tarih
TC Rauf Anbar Sonuç Türkler kazandı. O zaman 1923 idi. Şimdi 2014. Yine biz kazanacağız. Silahları ve askerleri ile geldiler. Kaybettiler. Şimdi Paraları ve paralı askerleri (pkk, bazı siyasiler) ile geldiler. Yine kaybedecekler.
“Daha 1909’da, Jöntürklerin hüküm sürdüğü İstanbul’da, kulis arkasında dört Siyonist gazetenin redaksiyonunu yaparken, kesin fikrim oluşmuştu; Türklerin hakim olduğu yerde güneş görünmez ve ot bitmezdi. Siyonizmin tek umudu, Türk İmparatorluğu’nun yıkılması idi.
Almanya’nın savaşta yenilebileceğini göremedim; demek ki bir gazeteci peygamber olamıyormuş. Ama Avusturya ve Türkiye’nin savaş sonucunda bedel ödeyeceği konusunda en ufak bir şüphem yoktu. Demir ve taş ateşe dayanabilirdi; ama tahtadan bir kulübenin eğer bir mucize gerçekleşmezse, ateşten kurtulması imkânsızdı ve bende kesin bir inanç vardı...mucize yoktu.
Türkiye’nin, en küçük bir askeri müdahalede dağılacağı konusunda en ufak bir şüphem yoktu. Bu sadece yalın bir his değildi, soğukkanlı bir hesabın sonucu oluşmuştu…Avusturya ve Türkiye’yi, gazete muhabiri olarak uzun süre yaşadığım iki ülke olarak gayet iyi tanıyordum... Avusturya’nın, birbirinden ayrılan parçalardan oluştuğunu, Türkiye’nin de bir ülke değil, hüzünlü bir yanlış anlaşılmalar komedyası olduğunu biliyordum.
Aramızdan öyle bir tür insan çıkacak ki ne kendi,ne de başkası adına bir eğilimi olacak... Demirden bir tür. Öyle kapkatı değil, ama işte demir gibi... Milli çıkarlar doğrultusunda,her çeşit şekil verilebilecek bir demir... Bir çember mi lazım? Buradayım. Bir çivi, bir vida, bir demir parça? Buradayım. Toprak mı kazılıp, açılacak? O kazma benim... Asker mi gerekli? İşte ben, hazırım! Polis, doktor, hukukçu, oyuncu, öğretmen, su taşıyıcı? Buradayım. Yüzümde ifade yok, psikolojim yok, kendime ait duygularım yok, adım yok, hiçbir şeye bağlı değilim. Sadece bir emir kipi tanıyorum... İsrail’i kur!”
-Wladimir Jabotinsky, "Sadece Bir Emir Kipi: İsrail'i Kur", Çeviren: Atilla Aşçı, İstanbul 2014
E.T- Tarih Tarih
TC Rauf Anbar Sonuç Türkler kazandı. O zaman 1923 idi. Şimdi 2014. Yine biz kazanacağız. Silahları ve askerleri ile geldiler. Kaybettiler. Şimdi Paraları ve paralı askerleri (pkk, bazı siyasiler) ile geldiler. Yine kaybedecekler.
0 yorum:
Yorum Gönder